Bir Psikiyatristin Günlüğü

70 yıl geçmiş…

Anıtkabir full.

Dede-bebe.

Kadın-erkek.

Türbanlı-türbansı z.

Zengin-fakir.

Türk, Kürt, Laz, Çerkez.

Niye?

*

9’u 5 geçe…

Türkiye esas duruşta.

Kasketli.

Piercingli.

Nasıl olabilir?

*

Ya Dolmabahçe?

Gidersin de…

Küllenmiş olması lazım.

Ağlamazsın.

Ağlıyor herkes.

*

10 Kasım’ı anlarım, 29 Ekim’i anlarım, tatildir, cumartesi pazarı da anlarım…

Mesela, perşembe günü insan niye Anıtkabir’e gider arkadaş? Salı?

Ankara’nın nüfusu 4 milyon…

Geçen sene 13 milyon kişi gelmiş!

*

Bağımsız ruh desen… Bağımsızlık sevdalısı olduğumuz söylenemez pek… Öyle olsa, Amerika’nın Avrupa’nın kucağına oturmaktan, IMF’den emir almaktan rahatsız olurduk, mandacıları baş tacı yapmazdık… Sorsan, Cumhuriyet’in anlamını bilenlerin oranı, üzücü çıkabilir. Say desen, çoğumuz devrimleri bile sayamaz. Egemenliğe baksan, kayıtsız şartsız milletin olmadığını hepimiz biliyoruz… Çanakkale zaten geçildi. İstanbul’un kurtuluşunu, Dokuz Eylül’ü fener alaylarıyla falan kutluyoruz ama, telefonu İngiliz’e, bankaları Yunan’a satmaktan gocunmuyoruz.

*

Peki, bunca karalamaya rağmen…

Niye seviyoruz O’nu bu kadar?

Niye unutmuyoruz?

Niye özlüyoruz?

*

Benim cevabım şu…

Bu milleti soymadı!

*

Ülkesini işgalden kurtaran, rejimini değiştiren, devrimler yapan lider, dünyada çok… Ama bu işleri yaptıktan sonra, milletini soymayan dünyadaki tek lider o…

Rakıyı filan anlatırlar, bunu anlatmazlar.

Çocuk,
>
> Beni anlatan bir film yapmýþsýn çocuk. Kýzgýným, utanç içindeyim. Sana
> deðildir kýzgýnlýðým. Filmdeki Mustafa?dan da utanmýþ deðilim.
> Baþaramamýþým. Bundandýr utancým. Komutam altýnda bu vatan için
kanýný akýtan mehmetlerden utandým. Özgürlük demiþtim çocuk, benim
karakterimdir.
> Ýlim demiþtim çocuk, tek yol göstericidir. Karanlýktan korkardý demiþsin
> benim için. Korkardým evet. Bu ulusu boðmak üzere olan karanlýktan
> korktum. Ama insaf be çocuk, korkup da kaçmadým ya. Söküp atmadým mý
o karanlýðý bu ülkenin üzerinden? Diktatör demiþsin bir de. Hiç okumadýn mý
> çocuk? Nerede benim nesilleri emanet ettiðim öðretmenler? Anlatmadýlar mý
sana? Baþkomutan olarak cepheden cepheye koþarken, ülkede hala padiþahlýk
> rejimi varken ve bütün kararlarý tek baþýma verebilecekken neden bir
> meclis kurdum ben çocuk? Böyle diktatör olur mu? Ah be çocuðum. Neden, m
nasýl düþman ettiler seni bana? Baktým aþktan, sevgiden, aileden bahseden
güzel þeyler yazmýþsýn
> bugüne kadar. Belli iyi bir insansýn. Çalýþkansýn, zekisin. Hacýlarý,
> hocalarý anlarým da çocuk, seni anlayamýyorum. Onlar hiç sevmedi beni.
> Yüzyýllardýr süren iktidarlarýný aldým ellerinden. Kara cüppeleri ile
> çöktükleri milletin ümüðünden çekip aldým hepsini. Sevmeyecekler beni
> elbette çocuk. Peki sen çocuk, sen neden kol kola girdin bu kara
> kalplilerle?
>
> Dedim ya çocuk sana deðil kýzgýnlýðým. Baþaramamýþým. Anlatamamýþým
demek ki özgürlüðün kýymetini, baðýmsýz bir ulusun, onurlu bir bireyi
olmanýn ne büyük bir nimet olduðunu bunca konuþmamda. Yazýk olmuþ be çocuk.
Onca vatan evladýnýn kanýna, onca ananýn göz yaþýna. Veremem ki þimdi
hesabý çocuk, ne o gencecik bedenlere, ne gözü yaþlý annelere. Bu muydu
uðruna bizi ölüme gönderdiðin vatan derlerse, bu nesiller miydi
ölü evlatlarýmýzýn kanýyla kurduðun ülkeyi emanet ettiðin diye sorarlarsa
ne derim ben onlara be çocuk?
>
> Olmadý be çocuk olmadý….
>
> Yazan : Taner Yenidoðan

CAN DUNDAR’A CEVAP

Bu genc arkadas Antalya Universitesi’ in,aslanlar gibi iktidara direnen,rektorunun ogludur.. Bu iletiyi tek basina kaleme aldigini da ogrendim..Helal olsun bu gence. Bu yasta; bu kadar gozlem , bilgi ve ciddiyet…. Bizim Anadolu’muz ne cevherler yetistiriyor. . Okudukca gururlandim. . Ulkemizin yarini asla karanliklarda kalmayacak hatta bir gunes kadar parlak olacak.. Ben zaten umudumu asla kaybetmedim Ne mutlu Turkum diyene,mutlu boyle genclere.. .
******** ***********************************************************
Sayın Can Dundar,
Ben Bilkent Universitesi Bilgisayar Muhendisliği bolumunde yuksek lisans yapmakta olan bir oğrenciyim. Adım Ateş Akaydın.
Ataturk ille ilgili yaptığınız belgeseli uzulerek soyluyorum hic beğenmedim. Ozetle belgeselde rahatsiz oldugum konular şunlar: Oncelikle, Vahdettin’in Ataturku bilinci olarak vatani kurtarmasi icin Samsun’a gonderdiği konusundaki iddia halen tartışılan,temelsiz ve acık soyleyim Fethullah taraftarları ve Osmanli sevdalilari tarafindan sIklikla dile getirilen bir goruştur. Boyle bir konuya belgeselinizin son derece taraflı yaklaşması kanimca cok uzucudur. Bilakis Vahdettin Ataturk icin tutuklama ve idam karari cıkartılmasına on ayak olmuş biridir.
Ikinci olarak, Mustafa Kemal’i Ataturk yapan ve en buyuk savaşlardan biri Canakkale savaşına son derece az yer verilirken, Ataturk’un ozel hayatina, ozellikle Madame Corinne’e yazdiği mektuplara gereksiz derecede cok ye verilmistir.
Belgeselinizde Ataturk’un yuksek idealleri ve amaclari etrafinda sekillenmek yerine, Ataturk’un aldigi – ve kanimca alinmasi Cumhuriyetimiz icin hayati zorunluluk teskil eden – kimi kararları Ataturk’un kişiliğine zarar verecek şekilde kullanmanız kabul edilemez. Ozellikle Ataturk’un Ankara Meclisinin acılması sırasında takiyye yaptiğini ima eder şekildeki aciklamalariniz, Ataturk’ un Lenin kozunu oynadiğini dile getirirken ustune vura ;musluman ve komunist yoldaşlarım;şeklinde ifadelerin gectiği gazete kupurlerine ozellikle yer vermeniz, uslup acisindan cok uzucudur ve kullandiginiz ifadeler de Ataturk’umuzu dinsiz bir komunist gibi gostermektedir. Bu olaylar ile ilgili gercekler, maksatlar ve yontemler ayirt edilebilir şekilde ve duzgun bir uslup ile sunulabilirdi ama siz bundan gordugum kadariyla kacinmissiniz.
Ataturk’un not defterindeki, kendisinin iktidara gelmesi halinde bir darbe ile ve zorla sistemi baştan aşagıya değiştirecegi konusundaki ifadelerin pek cok kere vurgulanmiş olmasi,Terakkiperve r Cumhuriyet Fırkasının liderleri ve silah arkadaslarnı idama gondermiş olması ya da onları bastırmış olması, Mussolini’nin ressamina bir portresini yaptırmıs olmasına ve ressamin yorumlarina ozellikle yer verilmesi ve Avrupada kimi gazeteler tarafından bir diktator olarak nitelendirilmesine ozellikle yer verilmis olması bence Ataturk’un kişiliğine hakarettir. Yine ayni donemdeki gazeteler Ataturk’un dunya tarihinde bin yilda bir gorulen bir dahi oldugunu beyan etmektedir. Ve sizin calismaniz, Ataturk’un butun dunyanin kabul ettigi bir dahi ve gercek bir lider oldugunu adeta saklamak ister bicimde secilmis gazete kupurleriyle doludur. Bunlar Ataturkumuzu sanki bir diktator gibi gostermektedir! Size soruyorum sayin Dundar siz Şeriatla ve Faşizmle yonetilen bir ulkede Cumhuriyeti getirmeyi başaran, kadınları sosyal hayata katan, nerdeyse hic okuma yazma bilmeyen bir halkı 10 sene gibi kısa bir surede okuma yazma bilir hale getiren kac tane diktator gordunuz? Medeniyet icin gerekli yol ve yordamları lutfen diktatorlukle karistirmayiniz. Siz Terakkiperver Cumhuriyet Fırkasının irticai faliyetlerinden bahsettiniz mi? Kubilay olayindan ve Ataturke gonlunu vermis diger kemalistlerden bahsettiniz mi? Gercekten bir diktatorluk ve faşizm ornegi gormek istiyorsaniz lutfen bir İran’a bakin, bir Misir’a bakin, Afganistan’a, Pakistan’a bakin. Ve hatta hatta ozellikle AKP iktidariyla birlikte son donem Turkiye’sine bakin. Hele hele Turkiyemizde Ergenekon gibi eşi kara carşaflı ve kendisi imam hatipli olan ve adı yolsuzluklara bulaşmış bir savcının yonettiği bir dava varken, Ataturkcu dusunce derneginin uyeleri, profesorler, emekli komutanlar, Cumhuriyet gazetesi yazarlari, Cumhuriyet mitinglerini organize edenler, Cumhuriyetle yaşit olan insanlar ve halkin bilinclenmesine gercekten yardım eden insanlar haklarindaki suclama bile netlik kazanmadan ve onlara bildirilmeden tutuklanirken, ceza evlerinde olume terkedilirken ve DARBECILIKLE suclanirken, sizin cikip da Ataturk’e DARBECI demeniz igrenc ve acıklı bir benzetme olsa gerek! Turkiye’nin her gun PKK teroru yuzunden sehit verdigi gunumuzde, ulke ic savaşın ve bolunmenin eşiğine gelmişken, o kadar sacmalıkla doldurdugunuz belgeselinizin arasında sanki cok gerek varmiş gibi “Ataturk de Kurtlere Ozerklik verilmesi ile ilgili konusmustu” gibi ifadeler kullaniyor olmaniz yangina benzinle gitmek demek degil de nedir sayin Dundar? Sizin belgeseliniz vizyona girdigi sırada farkındamısınız ki mecliste DTPliler guzelim ulkemi 25 parcaya bolebilmek icin uğraşmaktaydı?
Ataturk’un gunde bir şişe raki bitiren, sarhoş ve yalniz bir adam olarak nitelenmiş olması ve devletin onemli meselelerinin tartisildigi ve Cumhuriyetin coşkusunun yaşandığı Ataturk’un sofrasinin bayagi ve sıkıcı olarak gosterilmesi de ayrı bir konu…
Sayin Sureyya Ciliv’in ve Turkcell’in sponsorlugunuzu yapmaktan vazgecmiş olmasına şaşmamak gerek. Zaten bu karar bile nasil bir manzara ile karşilaşacagimizi işin en başindan haber vermişti. Zaten size olsa olsa “Bizim Universitemizde Ataturku bile eleştirebilirsiniz” diyen vakıf universiteleri sponsor olabilirdi ve oldu.
Sonuc olarak ben bu belgeseli izledikten sonra sizi gercekten cok ayipladim. Siz benim eskiden tanidiğim Can Dundar olmaktan cıkmışsınız. Bu yapim kanimca sadece iki maksatla yapilmiş olabilir diye dusunuyorum. Ya siz Cumhuriyet’in ve Kemalizm’in ilkelerine ters dusup fethullahcilarin, yobazların ve boluculerin ekmegine yag surer bir hale geldiniz ya da entellektuel anlamda Turkiye’de vatan sevdasini, Ataturk sevdasini yitirmis kimi sanatcilar ve yazarlar gibi doğru bilinen ve kabul edilen degerlere radikal ve uygunsuz bir şekilde ters duşuyor olmanin sanat olduğunu dusunmeye başladiniz. Şahsen ben Turkiyenin ikinci bir Orhan Pamuk’a ihtiyacı olduğunu duşunmuyorum.
Şayet size Ataturk’umuze diktator diyen O Avrupadan ya da O Amerikadanbirkac ay icinde ‘Mustafa’ dan oturu oduller yağmaya başlarsalutfen bu dediklerimi hatirlayiniz ve ozellikle Şevket Sureyya Aydemir’in “Tek Adam”‘ini Ataturk’;un “Nutuk”‘unu tekrar ve busefer anlayarak okuyunuz ve Mustafa’ya Ataturk demeyi ogreniniz!

Vakit ayirdiginiz icin tesekkur ederim,

Ateş Akaydın

ABD’nin ilk siyahi başkanının yaşam öyküsü, bir Amerikan rüyasının gerçek olması adeta. 60’ların ‘özgür’ ortamında Kenyalı bir Müslüman genç adamla Kansaslı bir genç kızın üniversite aşkının ürünü Obama’yı büyütense, seçimlerden bir gün önce kaybettiği anneannesi…

Beyazlığı ninesinden miras

Barack Hussein Obama’nın, bir gün ABD’nin ilk siyahi başkanı olacağını kim bilebilirdi? Müslüman olduğu iddialarına yol açarak başına “bela” olan göbek adı Hüseyin hakkındaki “Göbek adımı herhalde bir gün başkanlık yarışına gireceğimi tahmin etmeyen biri vermiştir” sözlerinden, bunu Obama’nın dahi kestiremediğini söyleyebiliriz. Gerçi bu “öngörüsüzlük” için onları suçlayamayız. Obama’nın dünyaya geldiği 1961’de, hiç kimse Amerikalıların bir siyahı başkan seçeceğini tahayyül edemezdi. Afrika kökenli Amerikalıların efsanevi kahramanı Marthin Luther King’in ırk ayrımına karşı mücadelesi başlayalı henüz birkaç yıl olmuş, “I Have a Dream/Bir Rüyam Var” konuşması daha yapılmamıştı.

AŞK ÇOCUĞU

Barack Obama’nın şu anda hayatta olmayan babası Kenyalı siyahi bir Müslüman. 1994’te kaybettiği annesi ise ABD’nin göbeğinden, Kansas’tan bir beyaz. Anlaşılan onlarınki bir gençlik hevesi, bir üniversite aşkıymış. Ann Dunham, Hawaii Üniversitesi’nde okurken Kenya’dan gelmiş burslu öğrenci Barack Obama (Sr.) ile tanışmış, çift arasındaki aşk önce nikahla 3 yıl sonra da bebeklerinin doğumu ile taçlanmış. Bebeğe kendi adını veren Barack Obama, geleneklerine uygun olarak Hüseyin ismini de eklemiş. Öykünün sonrası biraz hüzünlü. Obama iki yaşındayken ebeveynleri boşanmış, ten rengini aldığı babası ile bağ kuramamış. Kenya’ya dönen babasını 10 yaşındayken bir kez daha görmüş ama bir daha hiç bir araya gelememişler.

AMERİKALI GİBİ BÜYÜSÜN

Obama 6 yaşındayken, annesi bir Endonezyalıyla evleniyor ve aile Cakarta’ya taşınıyor. Ancak annesi Barack’ın belki de yaşamını tamamıyla değiştiren bir karara imza atarak bir Amerikalı gibi büyümesini istediği oğlunu Hawaii’nin Honolulu kentinde yaşayan anneanne ve dedesinin yanına gönderiyor.

Yani Obama’yı büyüten, belki de ABD başkanı olmasında en büyük katkıya sahip olan, 4 Kasım’daki seçimden bir gün önce hayata gözlerini yuman anneannesi. Obama ilk kez bir Amerikan okuluna gittiğinde siyah/beyaz ayrımını görmeye başladı. WASP (Beyaz-Anglosakson-Protestan) bir aile tarafından yetiştirildi ancak o bir siyahtı. Bugünkü ne siyah ne beyaz -ya da hem siyah hem beyaz- tavrı o günlerden miras kaldı. New Yorker dergisinin Obama portresini hazırlarken görüştüğü bir üniversite arkadaşı bu durumu, “Barack’ın görünürde tezat olan gerçekler arasında sentez oluşturmakta ve onları anlaşılır hale getirmekte çok üstün bir becerisi vardır. Bu, beyaz insanlar tarafından büyütüldüğü evden çıkıp, gerçek dünyada bir zenci olarak görülmekten kaynaklanıyor” diye yorumluyor.

——————————————————————————–

Değişim isteyen siyaset yapmalı

OBAMA mezun olduktan sonra büyük şirketlerde avukatlık yapmak yerine Yurttaşlık Hukuku üzerine çalışmayı tercih etti. Sürekli bu dünyada yanlış giden şeyleri değiştirmekten söz eden birinden de farklı bir hareket beklenemezdi! Kamuda çalışan, sosyal meselelere kafa yoran Obama o yıllarda şunu fark etti: Değişim isteyen siyaset yapmalı. Onun değerlerini temsil eden Demokrat Parti için çalıştı, hatta Bill Clinton’ın kampanyası için çok uğraştı. Tabandan yetişti. 2004’te yüzde 70 oyla girdiği Amerikan Senatosu’nun tek, senato tarihinin ise 5. siyahi üyesiydi.

HİTABETTE USTA

Obama’nın hitabet yeteneği, hırsı ve karizması karşısında etkilenmeden durabilmek çok zor. Öyle ki o dönemde Demokrat Parti’nin başkan adayı olan John Kerry, Obama’ya Kurultay’ın açılış konuşmasını yapma görevi verdi. Obama da bu fırsatı çok iyi kullandı. O gün yaptığı konuşmayı izleyenler bugün geldiği yere pek de şaşırmıyorlar. 2004 Ulusal Demokrat Kurultayı açılış konuşmasında Obama şöyle diyordu: “Siyah Amerika ve Beyaz Amerika, Hispanik ve Asyalı Amerika yoktur; Amerika Birleşik Devletleri vardır. Hepimiz bir milletiz, hepimiz bayrağımıza bağlılığımızı taahhüt ettik, hepimiz Amerika Birleşik Devletleri’ni müdafaa ediyoruz.”

——————————————————————————–

ESRAR VE KIZLAR BOZMADI

Barack Obama hep başarılı bir öğrenci oldu. Hemen hemen her Amerikalı genç gibi “biraz esrar, biraz kızlar”dan oluşan bir dönem yaşasa da başarısı hiç gölgelenmedi. Bu hırs onu Harvard Üniversitesi’nde hukuk eğitimine kadar götürdü… Okul yıllarında eşi Michelle ile tanıştı. Bu güzel, hırslı ve başarılı kadın da şimdi ABD’nin ilk siyahi first lady’si unvanını taşıyor.

Vildan AY