Bu şiir 1956’da yazılmış,yıl 2009 ve ne acıdır ki tıpkı bugünü anlatıyor.
Başka birşeyler söylememize gerek var mı?
 

Nazım HİKMET -‘KIZ ÇOCUGU’

‘Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.

Hiroşima ‘da öleli
oluyor bir on yıl kadar
Yedi yaşında bir kızım
büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruludu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için
hiçbirşey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kağıt gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı,
teyze,amca bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin,
şeker de yiyebilsinler. ‘